Ο τραγικός απολογισμός
του χρόνου που φεύγει για την Κεφαλονιά :«¨Άστα αφέντη
μου τα χρόνια πολλά ,φέτος χάσαμε τον
Μάκη μας»
Χριστούγεννα
2015.
Στα καθιερωμένα τηλεφωνήματα των
εορτών για τα Χριστούγεννα ,πήρα να υποβάλλω τις ευχές μου σε ηλικιωμένη
Κεφαλλονίτισσα .
Η απάντηση με ξάφνιασε:
¨Άστα
αφέντη μου τα χρόνια πολλά ,φέτος χάσαμε τον Μάκη μας»
Η γερόντισσα ήταν κοφτή, απότομη μπορώ
να πω και συνέχισε με γλυκύτητα αυτή τη φορά «ο Αφέντης μας έρχονταν στο νοσοκομείο και μού κάνε παρέα.. με φρόντιζε…»
Η συζήτηση αφορούσε τον μεγάλο απόντα
για την Κεφαλονιά μας στο 2015,τον παπά των φτωχών, τον παπά Γεράσιμο τον Φωκά ,τον αγαπημένο και
αδικοχαμένο επίσκοπο του νησιού μας, που τόσο πρόωρα ανηρπάγη στους Ουρανούς.
Τολμώ λίγες λέξεις για παρηγοριά στην γερόντισσα
που ξέρω ότι θα τις διαβάσει:
Υπάρχουν
άνθρωποι πού διάβηκαν τούτη τη ζωή σαν σιγαλό ποτάμι πού κυλά σε μιαν άκρη, μα στη ροή του καθρεφτίζεται ή ροή της ζωής, το φως τού ήλιου και της σελήνης πού εναλλάσσεται
μαζί με τη μέρα και τί νύχτα, άλλα και
κείνες οι στιγμές πού θαρρείς ότι το υπερβατικό
σμίγει με το φυσικό και ένα νεύμα άλλης
τάξης μάς γίνεται οικείο και φανερό .Έφυγε ο παπά Γεράσιμος μα κανείς μας δεν τον
ξέχασε, γιατί όλοι μας έχουμε μικρές ιστορίες αγάπης από τη ζωή και την δράση
του σε μας στοάς γύρω μας ,την
ανυπόκριτη ταπείνωση του ,την υπακοή του στους κανόνες, την γλυκύτητα και την ανυστερόβουλη παρουσία του. Αυτός «κονταρομαχούσε»
με την ψυχή του για είναι αυτός ο «ταπεινός δούλος» ο «υπηρέτης» του πλησίον
του. Τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα συμπαράστασης ,πίκρας ελεημοσύνης ΑΓΑΠΗΣ. Έκλεψε
αυτός ο παπάς ,αυτός ο άνθρωπος ,ο γίγαντας της αρετής ,κατάφερε σιωπηλά μα σταθερά
τις καρδιές μας. Κανένας άλλος δεν ξέρω
να τα κατάφερε τόσο επιτυχημένα και με στόχο την «δόξα του Θεού».
Ένας
τέτοιος άνθρωπος, ένας τέτοιος καλόγερος υπήρξε ό Μάκης
ο Φωκάς , «ο παπάς των φτωχών» που κατάφερε να μάς αφήσει διαμάντια και στις
περιοχές της ενασχόλησης του, στην ανυπόκριτη αγάπη για τον πλησίον και στην
λευιτική και στην υπηρεσία στη Εκκλησία και τώρα που έφυγε οι αρετές του αυτές θα αποκτήσουν μεγαλύτερη άξια
σε μας σαν παράδειγμα προς μίμηση και μετάνοια.
Το
δυστύχημα είναι ότι εν
μέσω τού χάους της νεοελληνικής κοινωνίας, εν μέσω των κρίσεων και των προβλημάτων ,ο Μάκης μας «έφυγε» .Τώρα που ήταν
απαραίτητος. I
Ό Μάκης
μας είναι ό αγαπημένος
μας λείπει από τα σπίτια όλων μας αφού έγινε
ένας από μας ,όπως λείπουν οι οικείοι μας
και μας βάζει αντιμέτωπους, με την πίστη μας την
χριστιανική, με το χρέος απέναντι στο Θεό και τούς ανθρώπους.
Μας λείπει η οικεία προσφώνηση «παιδάκι
μου» το χαμόγελο του.
Στον απολογισμό του 2915 παρακαλώ ας εντάξετε
και το δάκρυ μας για τον αγαπημένο μας «παπά των φτωχών τον Γεάσιμο Φωκά.
ΑΝΤΩΝΗΣ
Π.ΑΡΓΥΡΟΣ
25/12/2015
