+ΠΑΝΑΓΗΣ Λ.ΔΙΛΑΛΟΣ

 

ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ
+ΠΑΝΑΓΗΣ Λ.ΔΙΛΑΛΟΣ
Γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτιά Κεφαλλονιάς και αναδείχθηκε σαν
ο πιο προσαρμοστικός Καθηγητής Φυσικής στα σχολεία
Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Κεφαλονιάς, όπου υπηρέτησε
διαδοχικά με αποκορύφωση την Διεύθυνση του ιστορικού
Γυμνασίου Κεραμειών, από το οποίο είχε αποφοιτήσει. Υπήρξε
αριστούχος μαθητής στο Δημοτικό Σχολείο Σπαρτιών και εγώ έτυχα
της αφάνταστης τύχης να είμαι μαθητής του Παναγή Διλαλου, στο
Γυμνάσιο Αρρένων Αργοστολίου. Ήταν από τους ανθρώπους που
αν είχες την τύχη να τον συναντήσεις καταλάβαινες αμέσως ότι θα
άφηνε θετικό αποτύπωμα για πάντα στη ζωή σου. Την εποχή
εκείνη των σπουδών μας οι καθηγητές μας στο σχολείο πέραν της
ειδικότητας τους συμπλήρωναν τα κενά σε παρεμφερή μαθήματα,
έτσι ο Διλαλος ήταν παρών όπου εκαλείτο ,με τα χέρια του γεμάτα
κιμωλία και το γνωστό μειλίχιο ύφος του που μας αγκάλιαζε με
καλοσύνη του και ιερή λατρεία να μεταδώσει την γνώση του . Από
τους ανθρώπους-δασκάλους που μας σημάδεψαν τους μαθητές
του και μίλησαν στις ψυχές μας. Υπήρξε ο Δάσκαλος μας και
παρέμεινε πάντα ο παιδαγωγός, ο φίλος, ο συμπαραστάτης.
Υπήρξε εκλεκτός ιεροψάλτης, μύστης της παραδοσιακής
επτανησιακής εκκλησιαστικής μουσικής και διέθετε το φυσικό
ταλέντο της φωνής ,αλλά και της ανυπόκριτης προσφοράς του
στην τέλεση των ιερών ακολουθιών.
Στην ψυχή του έκαιγε η άσβηστη κι ασάλευτη η λαχτάρα για τον
άνθρωπο, για το παιδί, για τον χωριανό, για τον Τόπο του. Ο
Παναγής Διλαλος διεκρίνετο και όταν μιλούσε και όταν σιωπούσε,
γιατί και με την σιωπή του πολλές φορές δίδασκε.
Το «σχολείο ίσον δάσκαλος» ,γιαυτό και εμείς οι μαθητές του
γνωρίζουμε πώς με άθλιες συνθήκες εκείνος προσπαθούσε και
μέσα κι έξω απο την τάξη.
Δάσκαλος που ήξερε να ανάβει στις ψυχές των μαθητών του τη
σπίθα της παιδείας. Σε όλη την πορεία του Παναγής Διλαλος
,εφαρμόσατε τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη: « Ο ιδανικός
δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει
αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα,
2
αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντάς το μαθητή του
να φτιάξει δικές του γέφυρες.»
Ήταν Δάσκαλος αρχών, αξιών, ήθους και σκέψης για ένα
καλύτερο αύριο για κάθε συνάνθρωπο. Αυτόν που υπηρέτησε όλη
του τη ζωή, ό,τι κι αν έκανε, όπου κι αν βρέθηκε, είτε ως
επιστήμονας είτε με την κοινωνική του δράση για το καλό της
Κεφαλονιάς και του χωριού του.
Λίγοι δάσκαλοι είχαν και έχουν την τύχη ν’ ακούσουν ανάλογο λόγο
(«Γεια σου, Δάσκαλε») από τους μαθητές τους, αλλά και λίγοι
μαθητές ευτύχησαν να συναντήσουν στον δρόμο τους τέτοιον
δάσκαλο, όπως ο Παναγής Διλαλος, γιατί ήταν δάσκαλος της
καρδιάς.
Και όταν η εκπαιδευτική διαδικασία τελείωνε γι’ αυτόν, έδωσε την
δραστηριότητα του, στην δημιουργία την γιγάντωση και την
παρουσία στον «Πολιτιστικό Συλλόγου Σπαρτιών Κεφαλονιάς το
Σπάρτο» Από την ίδρυση του Συλλόγου το 1992 μέχρι και το
Μάρτιο του 2011 Πρόεδρος του Συλλόγου. Προσέφερε έτσι μια
ακόμη υπηρεσία στην πατρίδα του, το χωριό του, τα Σπαρτιά.
Το χωριό μας τα Σπαρτιά και όλη η Κεφαλλονιά, στερείται έναν
πνευματικό φάρο.
Για εμάς ο καθηγητής Παναγής Δίλαλος υπήρξε ο αγαπητός
δάσκαλος, ο άνθρωπος που απέδειξε πως η ζωή έχει το νόημα
που της δίνεις!
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του στην χήρα του την
Λυκειάρχη κ Βάσω Μακρυδήμα και τα λατρεμένα του παιδιά τον
Χρήστο και την Ασπασία .
ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ

 

ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ (1)

Το δημοτικό το έβγαλα σ' ενα στεγαστρο,γιατι σχολείο δεν είχαμε λόγω σεισμών,τα παραθυρα έμπαζαν,θερμανση δεν υπήρχε και είμαστε 80 μαθητές στον ίδιο χώρο ,εκανε μάθημα ένας δασκαλος(ο πατέρας μου) καθε ταξη ξεχωριστά και οι υπολοιποι περιμεναν στην ιδια αίθουσα την σειρα τους,το μάθημα γινότανε πρωι-απόγευμα επτα μέρες την βδομάδα και την Κυριακή υποχρεωτικός εκκλησιασμός και κοινωνικές δράσεις(δεντροφύτευση),το διάλειμμα ήτανε στις 10 και κρατούσε 15',η πειθαρχία εφαρμοζότανε αυστηρά μέσω της βέργας (που έφερναν οι απείθαρχοι μαθητές ,δίκην τιμωρίας),Για να μπούμε στο Γυμνάσιο Κεραμειών είχε εισαγωγικές εξετάσεις και ήταν απαξία για το σχολείο ν' απορριφθεί μαθητής του.Δεν μιλώ για χορούς και εκδηλώσεις του σχολείου,ούτε για το ότι βρήκα στο σχολείο πολλους περασμένων ετών που λόγω των γεγονότων είχαν χάσει χρονιές(τότε σέ αφηναν και στην ίδια τάξη!!!)Οσο για την διατροφή μας είχαμε τα συσσίτια του Ερυθρού Σταυρού (κάτι περιέργα τυριά και γάλα σκόνη) και όμως απο την τάξη μου οι περισσότεροι έγιναν επιστήμονες.ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΣΕΙΣΜΟΥΣ.Ξέχασα το κατηχητικό που ήταν μια άλλη υποχρεωση μας.Δεν μιλώ ούτε για τον πετροπόλεμο,ούτε για τους μεταξύ μας ξυλοδαρμούς,ούτε ότι στο Αργοστόλι κατεβαίναμε τα Χριστούγεννα ,στις γιορτές και η διασκέδαση μας στη "Χώρα" ήτανε μια βόλτα μέχρι την Πλατεία για γλυκό στην ΒΛΑΧΟΠΟΎΛΑ .

 

 

ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ(2)

Ο τρυφερός τρόπος επικοινωνίας την δεκαετία του 60.......😍και της εβαζες τραγούδι αφιερωσης στον σταθμό του Πύργου...

Ο Πύργος μετέδιδε και μπόλικα τραγούδια …καψούρας, αφιερώσεις, όμως, με μυστικούς κώδικες επικοινωνίας,για να μη βγει βούκινο η σχέση στο χωριό. ΄Εβαζες σε ένα φάκελο το σημείωμα της αφιέρωσης και δυο γραμματόσημα των πέντε δραχμών ,το έκλεινες και το ταχυδρομούσες για Πύργο. Ούτε διεύθυνση ούτε αριθμό.😍

ΕΔΩ ΠΥΡΓΟΣ. ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΘΜΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟΥ.”

Η πασίγνωστη εκφώνηση του ιστορικού ραδιοφώνου του Πύργου στη δεκαετία του 60΄.Με εμβέλεια,κάποιες ώρες τις ημέρας, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, λέγανε!

Τρανζιστοράκι στο χέρι, από το Δημοτικό ακόμα, όμοια σαν σήμερα τα σχολιαρόπαιδα τα κινητά και τα τάμπλετ. Σε πλατείες και σοκάκια να ακούμε στο διαπασών στους σταθμούς του Πύργου και της Αμαλιάδας αφιερώσεις τραγουδιών και συγκινητικά μηνύματα ,συνήθως αποχαιρετισμών για ξενιτιά αλλά και τρυφερα μηνυματα αγαπης. (πχ αφιερωση στον" ξανθό άγγελο" το τραγούδι του Πουλόπουλου "Να 'χα τη δύναμη" ή του Μιχάλης Βιολάρη "Το δελφινοκόριτσο")😍 Τα συγκεκριμένα προγράμματα, μάλιστα, ξεκινούσαν από τις πρώτες πρωινές ώρες και τελείωναν…μεσάνυχτα! Κομβόι τα τραγούδια και οι αφιερώσεις. Και ακροαματικότητα να σπάζει τα φράγματα . Δε φαντάζομαι , ως σήμερα, ραδιόφωνο να έχει κατακτήσει ποτέ τέτοιους αριθμούς ακροατών.Αφιερώσεις αγαπημένων σε αγαπημένους,ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΙΟΣ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΣΕ ΠΟΙΑ !!!Το τραγούδι επηρεάζε καταλυτικά τη ζωή μας στο νησακι μας στα νιάτα μας στους ερωτες μας.

ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΑΣ

+ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ (1931-2021) Λυκειάρχης ε.τ Γεννήθηκε στο χωριό Ξενόπουλο το 1931,σπούδασε Φιλολογία και υπηρέτησε στο Γυμνάσιο Ριζοκάρπασου στην Κύπρο μετά υπηρέτησε στην Κεφαλλονιά στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης . Είχα την τύχη να τον έχω Καθηγητή Φιλολογίας στο Λύκειο Αρρένων Αργοστολίου και τον πιο αγαπημένο κοντινό μου άνθρωπο σχεδόν «δεύτερο πατέρα» και τον ευγνωμονώ για ότι προσέφερε. Από τους ανθρώπους που μας σημάδεψαν τους μαθητές του και μίλησαν στις ψυχές μας! Τέτοιοι άνθρωποι, δεν "τελειώνουν" ποτέ! Από κει που σταματά η ζωή τους, μιλούν οι αξίες που φύτεψαν στα φυσικά και πνευματικά τους παιδιά- στους μαθητές τους, οικείους τους... Ο Αριστομένης Γεωργάτος, υπήρξε ο Δάσκαλος μας και παρέμεινε πάντα ο παιδαγωγός, ο επιστημονικός ανταποκριτής και κριτής και οικοδόμος της περιπέτειας μας στην γνώση , στη μάχη του πνεύματος και την παρέδιδε κάθε φορά στους νέους με νέα όπλα, με νέα δύναμη και με μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Η εμβάθυνση στις ιδέες ίσως θεωρείται μια πολυτέλεια και προνόμιο κάποιων λίγων. καθένας μπορούσε εύκολα να καταλάβει πως δάσκαλος μας ήταν άνθρωπος με μεγάλη εσωτερική αξία και δεν θα αντάλλασσε με τίποτε τη στάση ζωής που είχε επιλέξει. Ο στόχος του να ζεστάνει λίγο την καρδιά των μαθητών του και ν’ ανάψει μια μικρή φλογίτσα στο πνεύμα τους. Έτσι, για να γίνει ο κόσμος ομορφότερος! Ποιος από εμάς , τους μαθητές του, δεν ζήτησε την συμβουλή του, το εποπτικό του μάτι , τη γνώση του, ποιος δε συζήτησε μαζί του για μυθολογία ή για το λογοτεχνικό έργο του Καζαντζάκη, για τον Όμηρο. Όλοι τρέχαμε μέχρι τα βαθιά γεράματα του να ξαποστάσουμε στην γνώση και στην σοφία του. Όλοι τον φέρνουμε στο νου μας σαν τον Άνθρωπο που συνδύαζε την εμπειρία της ωριμότητας με την αυθεντικότητα και το πάθος της εφηβείας. Ένας άνθρωπος που μπορούσε να κινείται με άνεση και ισορροπία ανάμεσα στο Ατομικό και στο Συλλογικό, στην λατρεία του για την Ελλάδα και τον Άνθρωπο για το παιδί και την Αλήθεια. Ο «δάσκαλος» μας έδωσε στους μαθητές του μια άλλη διάσταση, συνδέοντας την γνώση και την ψυχική με την κοινωνική πραγματικότητα, την επιθυμία με το χρέος, τη ματαίωση με την ονειροπόληση Σε όλη την πορεία του ο Αριστομένης Γεωργάτος εφαρμόσατε τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη: « Ο ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντάς το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες.» Το χωριό μας τα Σπαρτιά και όλη η Κεφαλλονιά στερείται έναν πνευματικό φάρο. Για εμάς ο καθηγητής Αριστομένης Γεωργάτος υπήρξε ο αγαπητός δάσκαλος, ο δεύτερος πατέρας, ο άνθρωπος που απέδειξε πως η ζωή έχει το νόημα που της δίνεις! Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του στην αγαπημένη χήρα του και τα λατρεμένα του παιδιά. και εγγόνια ΑΝΤΙΟ ΔΑΣΚΑΛΕ ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ 11/11/2021

ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΑ ΑΝΑΛΕΚΤΑ

Το βιβλίο αυτό είναι μια κατάθεση ψυχής ,ο συγγραφέας το θέλει να είναι  «ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ» Είναι  μια σημαντική αναφορά της Επτανησιακής ιστορίας μέσα από γεγονότα της ιστορίας του χωρίου Σπαρτιά της Κεφαλονιάς από τη ίδρυση του μέχρι σήμερα. Στο εισαγωγικό  μέρος γίνεται  σημαντική παρουσίαση της Κεφαλονιάς, της ιστορίας της και της ομορφιάς του τόπου.

Στο βιβλίο με καταγωγή από το χωριό Σπαρτιά παρουσιάζονται : Ήρωες, επαναστάτες, κουρσάροι, πειρατές, ναυτικοί, καπετάνιοι, Φιλικοί ,διανοούμενοι, πολιτικοί αυτοί είναι  οι πρωταγωνιστές.

Πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην επιστήμη όπως οι μεγάλοι γιατροί Φωτεινός Πανάς και Μαρίνος Βαλλιάνος, οι μεγάλοι αγωνιστές:  όπως Ευαγγέλης Πανάς στην επανάσταση του 1821, ο μέγας Ριζοσπάστης διανοούμενος επαναστάτης Παναγής Πανάς που θέλησε να υλοποιήσει το όραμα του Ρήγα, ο γνωστός πολιτικός Γεράσιμος Αρσένης, αλλά και άλλοι άγνωστοι αγωνιστές του πολέμου και της εργασίαςΣημαντικό κεφαλαίο οι αναμνήσεις του συγγραφέα, για την ζωή στο χωρίο και ο συγκινητικός αποχαιρετισμός του στον μακαριστό επίσκοπο Γεράσιμο Φωκά. Το βιβλίο  στο δεύτερο μέρος του  αναφέρεται στα «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ», όπου παρουσιάζεται η συμβολή των Επτανήσιων διανοούμενων στην πνευματική  ανάσταση  του Γένους από την Ενετοκρατία  μέχρι την Ένωση, αλλά και οι αγώνες των Ριζοσπαστών για την Ένωση με την Ελλάδα.

Λόγιοι και διαφωτιστές όπως ο Κεφαλλονίτης Βικέντιος Δαμωδός , οι Κερκυραίοι Ευγένιος Βούλγαρης και Νικηφόρος Θεοτόκης, συγγραφείς όπως οι Ζαμπέλιοι, ο Τερτσέτης και ο Πολυλάς, ποιητές και λογοτέχνες όπως ο Μαρτελάος , ο Κάλβος, ο Σολωμός, ο Μάτεσης  και ο Βαλαωρίτης, πολιτικοί  όπως ο Καποδίστριας, θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή της ελληνικής πνευματικής ζωής.

Έτσι γεννήθηκε  και το θαύμα του επτανησιακού και προπαντός του κεφαλλονίτικου ριζοσπαστισμού.

Υπάρχει μια ιδιαίτερη άγνωστη παρουσίαση στην  δύσκολη κατάσταση του επικράτησε στα Επτάνησα μετά την Ένωση με την Ελλάδα, όπου και  αναφέρονται σημαντικά ζητήματα που επέδρασσαν στην ζωή των Επτανησίων, όπως επιβολή διοδίων στα νησιά ,η φοβερή αύξηση φορολογίας, ο παραγκωνισμός των  πρωταγωνιστών της Ενώσεως και η τύχη τους.

Πατρίδα σαν τον ήλιο σου Ήλιος αλλού δεν λάμπει

(Λορέντζος Μαβίλης)