Ο ΜΙΚΕΛΗΣ

Ο ΜΙΚΕΛΗΣ 

Ένα μεγάλο μέρος του σύγχρονου δημόσιου διαλόγου αφορά την καταλληλότητα των αξιωματούχων για τις θέσεις που έχουν καταλάβει και για το έργο που έχουν επωμισθεί. Συνήθως αρνητικός, ο σχολιασμός αυτός συχνά καταλήγει με την αναγνώριση της αδυναμίας τους, τη βεβαιότητα πως υπάρχουν καταλληλότεροι και την ψευδαίσθηση πως αν άλλαζαν τα πρόσωπα θα άλλαζαν τα πράγματα. Σ’ αυτήν την  εφιαλτική πραγματικότητα υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις που μας κάνουν περήφανους, γι αυτό και αυτή η σπάνια δημόσια αναφορά ,χωρίς την γνώση και την συναίνεση του αναφερομένου.

Ο Μιχαήλ Mαφρέδας, για όλους  τους γνωστούς του ο Μικέλης, είναι  ο εκλεγμένος Πρόεδρος της  Τοπικής Κοινότητας Σπαρτιών. Το χωριό   Σπαρτιά όπως όλα τα χωριά του νησού μας, χρειάζεται την φροντίδα του υδροκεφαλκού δήμου Κεφαλληνίας. Ευτυχώς όμως  που έχει ένα αξιόλογο τοπικό άρχοντα τον Μικέλη. Δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη περίπτωση Άρχοντα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης πρόκειται για ένα μοναδικό φαινόμενο ανθρώπου που τιμά το αξίωμα του και που είναι πανταχού παρών ολο το εικοσιτετραωρο στην περιοχή της ευθύνης του. Γυιός  ενός γνήσιου ανθρώπου και  φτωχού μεροκαματιάρη, αυτοδημιούργητος, σεμνός, συνεπής, έντιμος  και πάνω από όλα μαχητής είναι ο Μικέλης μας. Ξέρει που υπάρχει ο ανθρώπινος πόνος  και είναι δίπλα στους πονεμένους, αλλά και  στις χαρές του χωριού μας πάντοτε παρών,  διακριτικός και ευδιάθετος ,με τον καλό του λόγο, Ευθύβολος στην πολιτική του ανάλυση ,πάντα με πλούσια δημοκρατική παρουσία, άδολος φίλος του Μάκη του Αρσένη  και θαυμαστής του Ερνέστο  Τσε  Γκεβάρα, αλλά ποτέ εμπαθής ,φανατικός ή μισαλλόδοξος. Όλοι οι χωριανοί είναι φίλοι του χωρίς καμιά διάκριση ή πολιτική αντίθεση, έτσι εισπράττει την αγάπη και την συμπάθεια του κόσμου .Είναι λοιπόν αναγκαίο να αποκαλύψουμε την ιδιαιτερότητα στην εκτέλεση του καθήκοντος του, όχι δεν περιμένει τα συνεργεία του Δήμου(που δεν έρχονται συχνά) για να επέμβουν στα προβλήματα της τοπικής Κοινότητος Σπαρτιών .Αυτός θα σπεύσει να καλύψει εθελοντικά  όλες σχεδόν τις δημόσιες  ανάγκες, θ’ αλλάξει τις καμένες λάμπες και θα ασχοληθεί με την καθαριότητα τω δημόσιων  χώρων, θα τον δει κανείς στο γιαλό μας στον Κληματσιά αλλά  και στον Λιάκα να μαζεύει μόνος του  το καλοκαίρι τα σκουπίδια ακόμα  και τα’ αποτσίγαρα που οι ασυνείδητοι επισκέπτες πετούν στην άμμο χωρίς ντροπή. Ο Μικέλης  είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος που η σεμνότητα του δεν τον εμποδίζει νάναι μαχητικός διεκδικητής των τοπικών αιτημάτων και με πολύ έντονο και αποφασιστικό τρόπο , ακόμη και την απεργία πείνας. Ένας κακοπληρωμένος, αγνοημένος και παραμελημένος από τη κεντρική διοίκηση  τοπικός άρχοντας θα μπορούσε να  τηρεί απλά  τους κανόνες της δεοντολογίας και να περιμένει την επόμενη εκλογή. Αυτός δεν θα μπορούσε να είναι ο  Μικέλης, που πιστεύει σωστά ότι  δεν μπορεί να υπάρξει ζωή ή ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς αγώνα και σύγκρουση. Έτσι θέλαμε να αναδείξουμε την παρουσία ενός ξεχωριστού αγωνιστή της τοπικής αυτοδιοίκησης ,μένα γνήσιο πολιτικό λόγo και παρουσία με τα γραφτά του  που εκτός από τον καθαρό λόγω είναι σε άψογα Ελληνικά μιας ισχυρής συγκολλητικής δύναμης της Τοπικής Κοινωνίας και να προτείνουμε να τον τιμήσει η Ακαδημία και Πολιτεία για  τον ανιδιοτελή και γνήσιο αγώνα του, το αξίζει ο Μικέλης Mαφρέδας του το χρωστάμε όλοι.

ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΛΩΡΑ « Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ» ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΣΑ ΗΡΩΙΔΑ ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΟΛΩΡΑ  « Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ»
ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΙΣΑ ΗΡΩΙΔΑ
ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ

 

Γεννήθηκε το 1889, κόρη του σπουδαίου θεολογου καθηγητή  και πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννη Μεσολωρά (1851 - 1942),με καταγωγή από τα Σπαρτιά ή την Πεσάδα. Το 1911 ιδρύθηκε η Πρώτη Πρακτική Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων και η Αθηνά Μεσολωρά, σε ηλικία 22 ετών, ανέλαβε τη διεύθυνσή της. Εθελόντρια του  Ερυθρού  Σταυρού  στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αποφοίτησε το 1916 ἀπό την πρωτοϊδρυθείσα Σχολή Επικούρων Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού  (ΕΕΣ).  Η Αθηνά Μεσολωρά είναι η πρώτη νοσηλεύτρια με ειδίκευση στη Δημόσια Υγιεινή. Φοίτησε στο King's College του Λονδίνου το 1920 με υποτροφία της Ένωσης των Συνδέσμων των Ερυθρών Σταυρών και διαδέχθηκε την Ελένη Βασιλοπούλου στη διεύθυνση της Ανωτέρας Σχολής Νοσοκόμων και Επισκεπτριών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στη συνέχεια διετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα διευθύνουσα του Τμήματος Νοσοκόμων και μέλος του κεντρικού συμβουλίου του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Για την προσφορά της, ὁ Διεθνής Ερυθράς Σταυρός τῆς ἀπένειμε, το 1939, το ανώτατο παράσημο «Φλόρενς Νάϊτινγκαιηλ» τῆς «πρώτης εθελόντριας αδελφής στον κόσμο». Ὁ πόλεμος του 1940 θα την βρει μέλος τῆς Συμβουλευτικής Επιτροπής Εθνικής Αμύνης του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, η  οποία συνέταξε το σχέδιο τῆς νοσηλευτικής επιστρατεύσεως της χώρας και οργανώσεως τῶν υγειονομικών σχηματισμών εκστρατείας.

Η προσφορά της κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 θεωρείται ως η κορυφαία μεταξύ των πολυάριθμων συναδέλφων της που επιστρατεύτηκαν προς ενίσχυση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Συγκέντρωσε 3.200 εθελόντριες Νοσοκόμους, καταρτίζοντας νοσοκομειακά κλιμάκια στο αλβανικό μέτωπο, ενώ  ἡ ίδια παρέμενε στην πρώτη γραμμή. Ανεβαίνοντας σε κάποιο ηπειρώτικο ύψωμα γλίστρησε, και έσπευσαν να την βοηθήσουν. «Δεν χρειάζεται »,τοις απάντησε, «στον ανήφορο δεν πέφτει κανείς, μόνον στον κατήφορο…». Ήταν πολλές οι φορές που εύρισκε κάποια Νοσοκόμα να κοιμάται εξαντλημένη. Την σκέπαζε και καθόταν εκείνη στην θέση της μέχρι το πρωί.Κατά την τελευταία δεκαετία της ζωής της (1955 - 1965) υπηρέτησε ως πρόεδρος του Εθνικού Συνδέσμου Νοσηλευτών Ελλάδος. Απεβίωσε το 1965 στην Αθήνα και κηδεύτηκε από το Μητροπολιτικό Ναό στις 10 Σεπτεμβρίου 1965.  Αφιέρωσε την ζωή της στον πάσχοντα συνάνθρωπο, ὑπήρξε  η πρωτεργάτης  της Νοσηλευτικής στην Ελλάδα, ὑπηρέτησε με σθένος την Πατρίδα . Η προτομή της βρίσκεται στην πλατεία που φέρει το όνομα της, δίπλα από το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού στην πόλη των Αθηνών.

ΠΗΓΕΣ: 1. ΓΕΣ Η υγειονομική υπηρεσία του Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41

2. Της Πόπης Κεσίδου, εθελόντριας του παραρτήματος Λάρισας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού

3. εφ. Ελευθερία, φύλλο 10/9/1965, σελ. 4.

4. Ἐφημερ. «Ἑστία», 12.5.2016.

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ 

 ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΙΩΝ ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ :21/5/1864

Οι αγώνες και οι θυσίες των Επτανησίων έφεραν την πολυπόθητη Ένωση με την Μητέρα Πατρίδα.

«Πατρίδα, σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δε λάμπει!»

Ο πρώτος στίχος από το ποίημα του Λορέντζου Μαβίλη με τίτλο: «Στην Πατρίδα»,

Στις 5 Νοέμβριου 1815. η Αγγλία και η Ρωσία υπογράφουν στο Παρίσι ειδική συνθήκη, σύμφωνα με την οποία τα Επτάνησα τίθενται υπό την «προστασία της Αγγλίας» με την ονομασία Ηνωμέναι Πολιτείαι των Ιονίων Νήσων. Έτσι άρχισε η «Αγγλοκρατία» στα Επτάνησα που τελείωσε με Ένωση με την Ελλάδα  το 1864 Ότι δεν επέτυχαν οι Άγγλοι με την συνθήκη το επέβαλαν με την βία και την τρομοκρατία  και δημιούργησαν ένα «προτεκτοράτο».

Μετά την υπογραφή της συνθήκης, η Αγγλία έστειλε διοικητή-αρμοστή στα Επτάνησα τον  στρατηγό Θ.Μαίτλαντ (Thomas Maitland), ο οποίος επέβαλε μέσα σε κλίμα ουσιαστικής κατοχής το σύνταγμα του 1817, που καθιέρωνε τυπικά το κοινοβουλευτικό πολίτευμα στο Ιόνιο Κράτος(1800 και διατηρούσε την ομοσπονδιακή μορφή του κράτους. Στην ουσία όμως όλες οι εξουσίες περιέρχονταν στον αρμοστή και πολλά από τα συνταγματικά δικαιώματα, που ο λαός των Επτανήσων είχε αποκτήσει με τη σύσταση της Επτανήσου Πολιτείας, καταργήθηκαν. Δικαίωμα ψήφου είχαν οι «ευγενείς και οι εισοδηματίες και κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχών και όχι ο λαός  Αυτό το πολιτικό σχήμα, η τυπική ανεξαρτησία υπό την «προστασία» των Άγγλων, ήταν στην πραγματικότητα η πιο σκληρή αποικιοκρατία Ο μέγας Ριζοσπάστης και αγωνιστής, από τα Σπαρτιά της Κεφαλονιάς, Π. Πανάς έγραψε ότι το Σύνταγμα του 1817 ήταν « εντεχνον πολιτικόν κατασκεύασμα χαλκευθέν  εν μέσω φοβεράς τρομοκρατίας  υπό του αρμοστού Μαιτλάνδου  και εμπαικτικώς «Σύνταγμα του 1817» τιτλοφορηθέν εδέσμευε  χείρας τε και πόδας  του Ιονίου λαού και παρέδωκεν αυτόν εις την αυθαίρετον εξουσίαν του αρμοστού ,ούτινος η διαταγή απετελει τον ανώτατον του μικρού εκείνου κρατους νόμον»

Το μέγα έγκλημα των Άγγλων ήταν  μεταξύ πολλών ότι το 1819  «πούλησαν» την Πάργα στον Αλή Πασά των Ιωαννίνων  έναντι 150.000 λιρών στις 17/5/1817 Περίπου τέσσερεις χιλιάδες Πάργιοι, «εγκαταλείπουν την πόλιν, παραλαβόντες μόνον τα ιερά οστά των προγόνων των· (κατά την συναφθείσαν συμφωνία οι Πάργιοι δεν εδικαιούντο να πάρουν ουδέ φύλλον δένδρου)»...... ,μετανάστευσαν στα Ιόνια Νησιά και κυρίως στην Κέρκυρα. Εκεί ενεπόθεσαν σε διάφορους Ναούς προς φύλαξη, τα κειμήλιά τους, με την ελπίδα της επιστροφής αυτών στην πρέπουσα θέση τους μια μελλοντική ημέρα απελευθέρωσης της πατρίδας τους. Η αισχρή πράξη ξεπουλήματος των Άγγλων κατηγορήθηκε σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και έδωσε αφορμή σε Ευρωπαίους καλλιτέχνες να απεικονίσουν την φυγή των προσφύγων Η πρώτη σημαντική καταγραμμένη εξέγερση γίνεται από χωρικούς της Λευκάδας το 1819.Παρόμοια επεισόδια, με αφορμή ένα εκκλησιαστικό ζήτημα, ξέσπασαν στη Ζάκυνθο, όπου έσπευσε από τη Μάλτα ο Μέτλαντ για να αποκαταστήσει την τάξη. Υποκινητής της εξέγερσης θεωρήθηκε ο Αντώνιος Μαντινέγκος, που καταδικάστηκε σε 12ετή φυλάκιση και βαρύ πρόστιμο.


Όταν κηρύχθηκε η  Ελληνική Επανάσταση ΤΟ 1821 , ο Μέτλαντ, προκειμένου να εμποδίσει τη συμμετοχή των Επτανησίων στον Αγώνα, έταξε προθεσμία επιστροφής σε όσους είχαν αναμειχθεί σε στρατιωτικές ενέργειες στην ηπειρωτική Ελλάδα και δήμευσε τις περιουσίες εκείνων που αρνήθηκαν να συμμορφωθούν. Οι Επτανήσιοι πολέμησαν σε όλα τα μέτωπα για την Εθνική Απελευθέρωση με εξαιρετική συμβολή στην μάχη του Λάλα

Ο επτανησιακός ριζοσπαστισμός υπήρξε ένα σημαντικό λαϊκό  αντιστασιακό  δημοκρατικό κίνημα, αγνών ιδεολόγων  που στόχο είχε την Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα  και ξεκίνησε με την έντονη αντίδραση των Επτανησίων στην αποικιοκρατική και αυταρχική συμπεριφορά των Άγγλων και με παράλληλους κοινωνικούς στόχους,  Κατά την διάρκεια της αγγλοκρατίας (1815-1864). γεννήθηκε με την αυταρχική πολιτική των πρώτου Αρμοστή και την στάση του στη Ελληνική Επανάσταση και κορυφώθηκε  με την επανάσταση του Σταυρού το 1848 ,της Σκάλας 1849[19] . Η Φιλική Εταιρεία υπήρξε ο σπόρος του επτανησιακού ριζοσπαστισμού και αγώνες των Επτανησίων στην Ελληνική Επανάσταση έφεραν την ληξιαρχική πράξη γέννηση του χωρίς να λησμονούμε όμως ξεσήκωμα των Λευκαδιτών του 1819 και των Ζακυνθηνών. Οι επιφανέστεροι Ριζοσπάστες, Ηλίας Ζερβός-Ιακωβάτος,  Γεράσιμος Λιβαδάς,  Ιωσήφ Μομφεράτος και ο Γεώργιος Τυπάλδος-Ιακωβάτος, είχαν σπουδάσει στα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια απ’ όπου μετέφεραν τις καινούργιες δημοκρατικές ιδέες στα νησιά. Ως κόμμα λαϊκό και επαναστατικό που ήταν το Ριζοσπαστικό, εξέφραζε τις ελπίδες του ελληνικού λαού για την εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Ο Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος, ο κυριότερος ίσως ηγέτης των Κεφαλλήνων ριζοσπαστών, μαζί με τον Ιωσήφ Μομφερράτο και τον ιερέα Παΐσιο Μεταξά, στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας του Φιλελεύθερος, που κυκλοφόρησε στις 19 Φεβρουαρίου 1849, τονίζει: «Θέλομεν τω όντι να γίνωμεν και ουχί να λεγώμεθα απλώς Έλληνες. Θέλομεν να ενωθώμεν εις έν έθνος, αληθώς ελεύθερον και ανεξάρτητον, μεθ' όλης της ελληνικής φυλής».Όμως οι διανοούμενοι της Επτανήσου πήραν πάνω τους τον αγώνα.Η πρώτη εξέγερση, η επονομαζόμενη «εξέγερση του Σταυρού» (14 Σεπτεμβρίου 1848), η οποία κράτησε πάνω από δέκα ημέρες. πρωτοστατούσαν γνωστοί ριζοσπάστες όπως ο Ιωάννης Τυπάλδος Καπελέτος, ο ιερέας Παΐσιος Μεταξάς, ο Γεώργιος Μεταξάς Λυσέος και ο Νικόλαος Φωκάς-Ρεπούμπλικας. Όταν οι επαναστάτες εισέβαλαν στο Ληξούρι, της πορείας ηγούνταν τρεις ιερείς, οι Ματζουράτος, Κουτουφάς και Βουτσινάς, οι οποίοι κραύγαζαν το σύνθημα «Ζήτω η ελευθερία και η πατρίς». Στην εξέγερση της Σκάλας  (15-19 Αυγούστου 1949), που στρεφόταν κατά των Άγγλων, αλλά και κατά των αρχόντων, ορισμένοι από τους οποίους φονεύθηκαν από το πλήθος, και χαρακτηρίστηκε ως «Κομμούνα» της Κεφαλονιάς, πρωτοστατούσαν οι Θεόδωρος Βλάχος, Αναστάσιος Λαμπρινάτος Μπομποτής και ο παπα-Γρηγόρης Ζαπάντης Νοδάρος, που αποκαλούνταν από τους αντιπάλους του παπα-ληστής και απαγχονίστηκε από τους Άγγλους, ενώ εξορίστηκαν οι Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος(1814-1894) και Ιωσήφ Μομφερράτος.

Αυτό το κλίμα, στο οποίο συναντώνται ριζοσπάστες και απόγονοι των Κολλυβάδων, όπως ο Κοσμάς Φλαμιάτος, είναι μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα και οδηγεί σε μια εξαιρετική σύνθεση. Ο Παναγιώτης Πανάς (1832-1896),ποιητής ,δημοσιογράφος, ριζοσπάστης διανοούμενος  από τη νεώτερη γενιά των ριζοσπαστών, θα περάσει στον ρομαντικό σοσιαλισμό και θα επιχειρήσει να δώσει έναν εξισωτικό και κοινωνικό χαρακτήρα στη Μεγάλη Ιδέα μέσα από τη Δημοκρατική Ανατολική Ομοσπονδία, της οποίας υπήρξε συνιδρυτής μαζί με τον Ανδρέα Ρηγόπουλο, και την Εταιρεία Ρήγας, όπου συμμετείχε και ο επίσης κεφαλληνιακής καταγωγής ριζοσπάστης βουλευτής Ρόκκος Χοϊδάς (1830-1890), ο ιδρυτής της ελληνικής λαογραφίας Νικόλαος Πολίτης, ο Τιμολέων Φιλήμων, ο Γεώργιος Φιλάρετος, κ.λπ.

Οι αγώνες και οι θυσίες των Επτανησίων έφεραν την πολυπόθητη Ένωση με την Μητέρα Πατρίδα ,αν δεν υπήρχαν οι Άγγλοι  δεν θα  αποχωρούσαν ,όπως το έπραξαν μέχρι το 1960 στην Κύπρο.

Οι Επτανήσιοι ποτέ δεν αποδέχθηκαν την Αγγλική  κυριαρχία ,ο Ριζοσπαστισμός δεν ηττήθηκε ήταν ο κύριος μοχλός της απομάκρυνσης των Άγγλων, τα Επτάνησα δεν χαρίσθηκαν, με το αίμα των αγωνιστών κέρδισαν την Ένωση.

Την 22 Ιούλιου του 1864, ο βουλευτής Μ. Σχοινάς, ανερχόμενος στο βήμα και  υποδεχόμενος τους Επτανήσιους βουλευτές στην Ελληνική βουλή  αναφέρει : «Σεις αδελφοί Επτανήσιοι [...] διεσώσατε την ζωήν της εθνικότητος, την γλώσσαν, την θρησκείαν και τας ιστορικάς παραδόσεις [...]».Στην ιδία συνεδρίαση ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης λέγει: «.. η Ελλάς του 1821 αναγγενάται και ταυτίζεται μετά της Ελλάδος του 1864»